Najstarsza centrala telefoniczna z XIX w. z Rosji

Ludzie to mają pomysły - oto motocykl, który jeździ w terenie, po bagnie i po stawie również przejedzie. Szacun dla wynalazcy - amatora.

W Wielkanocnym wydaniu Autentyków prócz życzeń przeczytacie o nietrafionych prezentach, komplementach oraz pożarze śmietnika. Ale jako że wstęp nie odda całości, zapraszam do lektury...

NIETRAFIONY PREZENT

Siedzimy sobie przy piwku, w stałej grupie znajomych + jedna znajoma znajomej...
Cała grupa nie znała tej „nowej”, ale jakoś tak nawet całkiem znośnie nam się gaworzyło. Tematy były różne, aż pewnym momencie kumpel się pochwalił, że kupuje rower. Wszyscy - no to świetnie... Trzeba pojeździć... Bla bla...
Na to Nowa:
- Ja też muszę sobie kupić rower... Nigdy nie miałam SWOJEGO roweru... Zawsze po kimś... Zawsze. Nawet nie wiecie jakie to jest przykre patrząc z perspektywy lat.
Całe towarzystwo generalnie konsternacja, no bo jak można przez całe życie nie posiadać własnego roweru?
- A na komunię też nie dostałaś?

Dzisiaj nawet 13 letnie dzieci dostają od rodziców komórki i nikogo to nie dziwi. Ponad 100 lat temu kiedy to car Rosji zadekretował budowę linii telefonicznej łączącej Moskwę z Petersburgiem, dostęp mieli do niej tylko jego najbogatsi kumple, w dodatku ci, którzy mieszkali najbliżej centrali telefonicznej. Zobacz zdjęcia z 1882 roku z centrali w Petersburgu.

Ciekawe były zasady naboru do pracy na telefonistkę - musiała to być kobieta 18-25 lat, co najmniej 165 cm wzrostu i zasięgu ramion 128 cm (żeby sięgać łatwo do pulpitów) oraz DZIEWICA "żeby niepotrzebne myśli nie rozpraszały jej podczas pracy".